ulica Langiewicza

  • Drukuj

Ul. Langiewicza wytyczona została między ulicami Filtrową, Wawelską, Topolową (dzisiaj Al. Niepodległości) i Suchą (dzisiaj Krzywickiego). Powstała tu kolonia domów jednorodzinnych.

 

Niektóre domy nawiązywały swą formą do polskich dworów z charakterystycznymi elementami – wsparte na kolumnach portyki zwieńczone trójkątnymi szczytami, urokliwe spadziste dachy, przepyszne klatki schodowe w kunsztownych boazeriach, pałacowe parkiety o bogatych wzorach.

Zamieszkali tu przedstawiciele ówczesnej inteligencji i życia politycznego. Pod nr 12 np. mieszkał jeden z najwybitniejszych inżynierów kolejowych w Polsce, Julian Eberhardt, nr 13 był własnością jednego z twórców Kolonii Staszica, architekta Antoniego Dygata (ojca pisarza Stanisława), pod 15tką mieszkał drugi Prezydent RP w latach 1922 - 1926, Stanisław Wojciechowski, pod nr 25 wybitny socjolog, prof. Ludwik Krzywicki, z rodziną. To tylko najbardziej znani przedstawiciele elity, która tutaj zamieszkała.

Jako ciekawostkę warto podać, że tuż za rogiem, przy ul. Sędziowskiej 2, ukrywał się po Powstaniu Warszawskim Władysław Szpilman.

Mały Belweder ROK 1970 Źródło: Zdjecie Własne
Mały Belweder 1970 rok